استراتژی متنوع سازی سبد

1. پیروی, ع. 1390. تعیین سبد دارایی با تمرکز بر روابط بین بازارهای بورس، طلا، ارز، املاک و مستغلات. پایان‌نامه کارشناسی ارشد, دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی.
   راغفر, ح. و آجورلو, ن. 1395. برآورد ارزش در معرض خطر پرتفوی ارزی یک بانک نمونه با روش GARCH-EVT-Copula فصلنامه پژوهش‌های اقتصادی ایران.
   شکاری, س. 1397. پیش بینی ارزش در معرض خطر براساس کاپولای متغیر با زمان. کارشناسی ارشد, دانشگاه خاتم.
   قلی‌زاده, ع. ا. و متین, م. ط. 1390. انتخاب سبد دارایی ها در دوره رکود و رونق مسکن. فصلنامه پژوهش‌های اقتصادی.
   محمودی, و., امام‌دوست, م. و شعبان‌پور, پ. 1395. بررسی نقش املاک و مستغلات در سبد دارایی سرمایه‌‌گذاران در ایران. فصلنامه پژوهش‌ها و سیاست‌های اقتصادی.
   نصیری, ف. 1393. بهینه‌سازی پرتفوی سرمایه‌گذاری در بازارهای ارز، طلا و سهام با استفاده از رویکرد ارزش در معرض خطر بر اساس مدل گارچ- کاپولا‌. کارشناسی ارشد, دانشگاه خاتم.

بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری با دارایی‌های متنوع

یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های همیشگی سرمایه‌گذاران انتخاب بهترین فرصت‌های سرمایه‌گذاری با بیشترین ارزش سرمایه‌گذاری است و با توجه به گزینه‌های مختلف برای سرمایه‌گذاری، تنوع بخشی در سبد سرمایه‌گذاری یک استراتژی مفید و مطرح در مباحث سرمایه‌گذاری می‌باشد. اما استراتژی سرمایه‌گذاری در بین دارایی‌های مختلف نظیر بورس اوراق بهادار، طلا، ارز و رمز ارز نامشخص بوده و معلوم نیست که علیرغم رکود و رونق موقت برخی از دارایی‌ها (همانند بورس و طلا) و همچنین تأثیرات آن‌ها بر یکدیگر، اولویت‌بندی سرمایه‌گذاری (به لحاظ ریسک و بازده) بین دارایی‌های فوق چگونه تخصیص یابد.
هدف از انجام این تحقیق، پیشنهاد اوزان بهینه سرمایه‌گذاری بین دارایی‌های بورس اوراق بهادار تهران، سکه بهار آزادی، دلار آمریکا و بیت‌کوین از طریق حداقل‌سازی ارزش در معرض ریسک شرطی با روش میانگین– ارزش در معرض خطر شرطی می‌باشد. بدین منظور با توجه به دم‌پهن بودن توزیع بازدهی دارایی‌های مالی جهت پیش‌بینی توزیع دنباله‌ها از نظریه ارزش فرین، رویکرد فراتر از آستانه استفاده شده است. همچنین برای محاسبه ارتباط بین این دارایی‌ها از ترکیب روش همبستگی شرطی پویا و کاپولا استفاده شده است که همبستگی علاوه بر غیرخطی بودن، پویا و متغیر با زمان نیز باشد.
با استفاده از اطلاعات روزانه شاخص دارایی‌های فوق در فاصله زمانی مهر 1393 تا فروردین 1397، مرز کارای سرمایه‌گذاری رسم شده است. نتایج نشان می‌دهد در سطح ریسک (ارزش در معرض ریسک شرطی) صفر به دلیل تغییرات کم واریانس، بیش‌ترین وزن سرمایه‌گذاری در بورس اوراق بهادار و در بالاترین سطح ریسک، بیش‌ترین وزن سرمایه‌گذاری در رمز ارز (بیت‌کوین) به دلیل بازده بالاتر، تخصیص یافته است. همچنبن مقایسه پرتفوهای بهینه با استفاده از نسبت شارپ شرطی حاکی از عملکرد بهتر پرتفوهای متنوع نسبت به هر دارایی است و بهترین عملکرد را پرتفو شامل سکه با اختصاص بیش از 70 درصد و دلار و بیت‌کوین با وزن برابر داشته است. همچنین با توجه به نسبت شارپ شرطی در پرتفو بهینه حداقل وزن سکه 60 درصد وحداکثر سهم دلار و بیت‌کوین 20 درصد می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

• همبستگی شرطی پویا
• نظریه ارزش فرین
• کاپولا
• ارزش در معرض ریسک شرطی
• بهینه‌سازی
• سبد با دارایی‌های متنوع

عنوان مقاله [English]

Mixed- Asset Portfolio Optimization

نویسندگان [English]

• soudeh sabahi 1
• Farimah Mokhatab Rafiei 2
• MohammadAli Rastegar 3

1 Master of Financial Engineering of Tarbiat Modares University

2 Associate Professor of Faculty of Industrial and Systems Engineering of Tarbiat Modares University

3 Assistant Professor of Faculty of Industrial and Systems Engineering of Tarbiat Modares Universi

چکیده [English]

Introduction
At the core of any investment lies the return on investment. To gain a favorable return, an investor should take investment-related risks. The interaction between risk and return can lead to decisions on asset allocation. A key strategy in investment discussions is diversification in investment portfolio.
Investment strategy is undetermined in different assets such as security, gold, currency and cryptocurrency. Despite the temporary recession and success of certain assets, it is hard to prioritize investment among assets (in terms of risk and return) to ensure that the investor makes the highest profit at the lowest risk. Thus, the present research used the Mean-CVaR model along with the Extreme value theory (EVT) based on Copula’s theory to estimate the correlations among time series. It used the dynamic conditional correlation (DCC) estimation method to measure the joint distribution of assets regardless of the normality assumption of data, collinearity, priorities and weights of investment in assets as optimal values.
Theoretical Framework
Diversification of conventional investment portfolio which only involves cash and security with alternative assets such as goods, currency and estate helps to decrease the correlation of assets and increase its resistance to severe changes in stock market. It, thus, helps to improve the performance of investment portfolio (Fischer & Lind-Braucher, 2010). Moreover, due to the low correlation between conventional assets and cryptocurrency and its high-efficiency, cryptocurrency is a good instrument to be combined with diverse investment portfolios and can increase the Sharpe ratio (Chuen et al., 2017).
One assumption of the distribution of financial return time series is the normality of data. However, in actuality, many financial return time series are not normal. When the normality assumption is violated, Value at Risk (VaR) is a proper measure.
Risk exposure value is not an integrated risk measurement and due to the lack of sub-aggregation property, may be inefficient in optimizing investment portfolio. Thus, researches introduced Conditional Value at Risk (CVaR) as an integrated measure and an alternative for VaR.
Methodology
As the return on financial assets is marked by a fat tail and is not marked by a normal distribution of data, to better predict the distribution of series, EVT was used. Moreover, Copula’s theory was adopted and the structure of correlations among series as time-varying was modelled via the dynamic conditional correlation estimation and the joint distribution of assets was analyzed regardless of data normality and collinearity. Then, the Mean-CVaR model was used to estimate the risk exposure value and set the investment priorities and weights among assets in Tehran Stock Exchange, Gold Coin, USD and Bitcoin as optimized values.
In this research, for an optimal allocation of investment among four above assets in daily return, Tehran Stock Exchange index (TEPIX) was used. The daily return on investment in Gold Coin (the old version) was estimated in Rials. That of USD was estimated in Rials in Tehran free market. Finally, the daily return on investment in Bitcoin was estimated in Rials between October 2014 and April 2018.
Results & Discussion
A negative correlation was estimated via DCC-Copula between certain assets, which shows that when a particular asset gains higher return on investment (than the mean value), the other asset does not follow the same trend. Thus, investors are capable of diversifying their portfolio accordingly.
Prediction of return on assets showed that the highest expected daily return on investment belonged, respectively, to Bitcoin, Gold Coin, Dollar and Tehran Stock Exchange. Moreover, as the optimized weights showed for zero CVaR, due to the low variance, the greatest investment weight was investment in Tehran Stock Exchange. The higher the investor’s risk-taking, the greater the investment weight of Gold Coin and Bitcoin.
Conclusions & Suggestions
Considering the investor’s risk-taking level, if s/he tolerates the least risks, s/he is suggested to make the most investment in securities. An increase in the minimum expected return on investment is followed by an increase in the investment share of Gold Coin and Bitcoin. Thus highly risk-taking investors are suggested to invest in Bitcoin and low risk-taking counterparts are suggested to invest in Gold Con.
Considering the conditional Sharp (C-Sharp) ratio optimal portfolio indicated a better performance of various portfolios than any other asset, and the best performance of the portfolio includes Gold Coin with more than 70% and Dollars and Bitcoins with an equal weight. Furthermore, according to the C-Sharp ratio in the optimal portfolio, the minimum weight of Gold Coin is 60% and the maximum share of Dollar and Bitcoin is 20%.

کلیدواژه‌ها [English]

• DCC
• EVT
• Copula
• CVaR
• Optimization
• Mixed-Asset Portfolio

مراجع

1. پیروی, ع. 1390. تعیین سبد دارایی با تمرکز بر روابط بین بازارهای بورس، طلا، ارز، املاک و مستغلات. پایان‌نامه کارشناسی ارشد, دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی.
   راغفر, ح. و آجورلو, ن. 1395. برآورد ارزش در معرض خطر پرتفوی ارزی یک بانک نمونه با روش GARCH-EVT-Copula فصلنامه پژوهش‌های اقتصادی ایران.
   شکاری, س. 1397. پیش بینی ارزش در معرض خطر براساس کاپولای متغیر با زمان. کارشناسی ارشد, دانشگاه خاتم.
   قلی‌زاده, ع. ا. و متین, م. ط. 1390. انتخاب سبد دارایی ها در دوره رکود و رونق مسکن. فصلنامه پژوهش‌های اقتصادی.
   محمودی, و., امام‌دوست, م. و شعبان‌پور, پ. 1395. بررسی نقش املاک و مستغلات در سبد دارایی سرمایه‌‌گذاران در ایران. فصلنامه پژوهش‌ها و سیاست‌های اقتصادی.
   نصیری, ف. 1393. بهینه‌سازی پرتفوی سرمایه‌گذاری در بازارهای ارز، طلا و سهام با استفاده از رویکرد ارزش در معرض خطر بر اساس مدل گارچ- کاپولا‌. کارشناسی ارشد, دانشگاه خاتم.

استراتژی تنوع سازی سبد سهام بهینه با استفاده از معیارهای ریسک WCVaR و β مقایسه آن با روش مونت کارلو

انتخاب سبد بهینه سهام از اهداف اصلی مدیریت سرمایه است. معیارهای متعددی برای اندازه‌گیری ریسک سبد سرمایه‌گذاری و انتخاب سبد بهینه ارائه‌شده است. در این پژوهش مدل کاربردی WCVaR با روش مونت‌کارلو برای اندازه‌گیری ریسک سبد سهام و انتخاب یک سبد بهینه وزنی متنوع استفاده شد. WCVaR یکی از جدیدترین سنجه‌های ریسک است و نواقص مدل VaR و CVaR را پوشش می‌دهد. این پژوهش از اطلاعات روزانه ده شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره 1397-1387 استفاده نمود. این پژوهش در حالت حداقل ریسک WCVaR به مقایسه میانگین بازده سرمایه‌گذاری و میانگین ارزش سرمایه‌گذاری در سبدهای منتخب با دو روش برنامه‌ریزی خطی و مونت‌کارلو می‌پردازد. نتایج حاصل از برآورد مدل با استفاده روش برنامه‌ریزی خطی، نشان داد که تغییر معیار بهینه‌سازی منجر به تغییر وزن سهام سبد و تغییر استراتژی تنوع سازی در سبد سهام بهینه خواهد شد. به‌طوری‌که از بین 44 سبد با وزن‌های مختلف بهینه‌ترین سبد وزنی متنوع بر اساس ارزش سبد و بازده تحت معیار WCVaR سبد شماره 16 و 25 است. همچنین نتایج نشان داد که در سبد بهینه مقدار ریسک و بازدهی بیشتری با شبیه‌سازی مونت‌کارلو نسبت به برنامه‌ریزی خطی برآورد شده است. درنهایت نیز با مقایسه ریسک WCVaR و β با روش

برای دسترسی به متن کامل این مقاله و 23 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

ارزیابی ریسک خشکسالی زعفران با استفاده از روش مونت کارلو

تغییرات اقلیمی و پدیده‌هایی از جمله خشکسالی در میزان عملکرد محصولات کشاورزی موثر هستند. یکی از راهکارهای مقابله با این پدیده‌ها، جایگزینی مدیریت ریسک به جای مدیریت بحران است، به­طوری­که با ارزیابی ریسک، قبل از وقوع بحران، میزان خسارت‌ها به حداقل می‌رسد. در این پژوهش نیز در جهت کاهش خسارت‌های ناشی از خشکسالی به­عنوان پدیده‌ای طبیعی و غیر قابل کنترل، بر روی محصول زعفران، به ارزیابی ریسک خشکسالی ب.

مقایسه تأثیر وضعیت طاق باز و دمر بر وضعیت تنفسی نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد تحت درمان با پروتکل Insure

کچ ی هد پ ی ش مز ی هن ه و فد : ساسا د مردنس رد نامرد ي سفنت سرتس ي ظنت نادازون داح ي سکا لدابت م ي و نژ د ي سکا ي د هدوب نبرک تسا طسوت هک کبس اـه ي ناـمرد ي فلتخم ي هلمجزا لکتورپ INSURE ماجنا م ي دوش ا اذل . ي هعلاطم ن فدهاب اقم ي هس عضو ي ت اه ي ندب ي عضو رب رمد و زاب قاط ي سفنت ت ي هـب لاتـبم سراـن نادازون ردنس د م ي سفنت سرتس ي لکتورپ اب نامرد تحت داح INSURE ماجنا درگ .

بهینه سازی سبد سهام با استفاده از الگوریتم ازدحام ذرات در تعاریف مختلف اندازه گیری ریسک

این مقاله از الگوریتم ازدحام ذرات برای بهینه‌‌یابی سبد دارایی مارکوویتز با توجه به معیارهای متفاوت اندازه‌گیری ریسک یعنی میانگین واریانس، میانگین نیم- ‌واریانس و میانگین قدر مطلق انحرافات و همچنین محدودیتهای موجود در بازار واقعی مانند "اندازه ثابت تعداد سهام" و "محدودیت خرید" استفاده کرده است. برای بررسی قابلیت حل این مسائل به کمک این الگوریتم، از داده‌های واقعی 186 شرکت در بورس اوراق بهادار ت.

بهینه سازی سبد سهام استراتژی متنوع سازی سبد با استفاده از روش تبرید شبیه‌ سازی شده

مسئلۀ بهینه­سازی مارکویتز و تعیین مرز کارای سرمایه­گذاری، هنگامی­که وضعیت و محدودیت­های دنیای واقعی در نظر گرفته شود، به سادگی با استفاده از شیوه­های دقیق ریاضی، مانند برنامه­ریزی درجۀ دوم، حل نمی­شود. از سوی دیگر، اغلب مدیران ترجیح می­دهند به جای مدیریت سبد بسیار بزرگ، سبد کوچکی از دارایی­ها را اداره کنند. این مسئله را می‎توان به محدودیت­های کاردینال، یعنی محدودیت­های حداقل و حداکثر تعداد دار.

بهینه سازی انرژی باریکه نوترون در نوترون درمانی با بور با روش مونت کارلو

In last two decades the optimal neutron energy for the treatment of deep seated tumors in boron neutron capture therapy in view of neutron physics and chemical compounds of boron carrier has been under thorough study. Although neutron absorption cross section of boron is high (3836b), the treatment of deep seated tumors such as gliobelastoma multiform (GBM) requires beam of neutrons of higher .

انتخاب بهینه سبد سهام با استفاده شبیه سازی نسبت شارپ بوسیله شبیه سازی مونت کارلو

مدل های ارزیابی عملکرد شرکت های سرمایه گذاری که از اواسط دهه ی 1960 توسعه یافته اند ، در پژوهش های متعددی مورد استفاده قرار گرفته است. دراین مدل ها ، همواره ریسک و بازده به عنوان دو رکن اصلی تصمیم گیری مالی مطرح شده است. به طور کلی دو دیدگاه مجزا درمورد ریسک وجود دارد : در دیدگاه اول هرگونه نوسان احتمالی در بازده اقتصادی در آینده به عنوان ریسک محسوب می شود وبا استفاده از انحراف معیار حول میا.

تنوع ساده در مقابل بهینه سازی!

بهترین تعریف ارائه شده برای مفهوم متنوع ‌سازی ساده عبارت است از تشکیل یک سبد سرمایه‌ گذاری بر اساس تلفیقی از حدس و گمان و عقل انسان به گونه‌ای که، مدل‌های پیچیده ریاضی در آن دخالتی نداشته باشند. طبق اذعان برخی کارشناسان، در بدترین حالت ممکن این رویکرد می‌تواند، ریسک سبدهای سرمایه گذاری را شدیداً افزایش دهد. تحقیقات انجام شده طی سال‌های اخیر نشان می‌دهد که، این روش متنوع سازی آگاهانه اما بدون استدلال، به اندازه همان فرمول‌های بهینه سازی پیچیده و موهوم، تاثیر گذارند.

متنوع سازی ساده یا پیچیده؟

تعجب برانگیز نیست که، سرمایه گذاران حقیقی به ندرت از روش‌های پیچیده تخصیص دارایی استفاده کنند. این مدل‌ها اسامی ناآشنا و عجیبی دارند؛ مدل بهینه سازی میانگین واریانس، روش شبیه سازی مونت کارلو، مدل بهینه سازی ترینور بلک و… مثال‌هایی از این روش‌های پیچیده هستند که، همگی آن‌ها برای ساختن یک سبد سرمایه گذاری بهینه تدوین شده‌اند. در واقع هدف این مدل سازی‌ها، دست یافتن به رؤیای همیشگی سرمایه گذاران، یعنی بدست آوردن بیشترین سود با کمترین ریسک ممکن می‌باشد.دو تحقیق در مورد نظریه بهینه سازی تحت عنوان “بهینه سازی در مقابل متنوع سازی ساده؛ چگونه یک استراتژی تشکیل سبد ۱/N موثر است؟”در مدرسه کسب‌ و کار لندن توسط دکتر ویکتور دمیگول و همکارانش انجام شده است که، در مخالفت با کارآمدی مدل‌های پیچیده، دلایلی در این پژوهش‌ها بیان شده‌اند. طبق نتایج، تفاوت عملکرد این روش‌ها از نظر آماری قابل توجه نیست اما، آن‌ها اذعان می‌نمایند که، مدل‌های ساده در مجموع عملکرد بهتری دارند.

آیا رویکرد سرمایه گذاران حقیقی در خرید مقدار کمی از تعداد زیادی سهام مختلف، کارایی لازم را ندارد؟

این یک موضوع بسیار مهم و از اصول اساسی سرمایه گذاری است. طبق روایات تاریخی، یک خاخام یهودی به نام اسحاق بار آها، پدر تمام نظریات متنوع سازی بوده است. او در قرن چهارم این موضوع را بیان کرد که، دارایی‌های خود را به سه بخش مساوی تقسیم کنید. ثلث اول و دوم را در زمین و کالا سرمایه گذاری نموده و یک سوم باقی مانده را نیز به صورت پول نقد نگهداری کنید. پس واضح است که این توصیه امروزه پس از گذشت ۱۶۰۰ سال نیز، همچنان مطلوب و کاربردی است. از نظر بعضی منتقدین، بسیار بعید به نظر می‌رسد که، با تقسیم سرمایه به سه بخش مساوی و نگهداری دارایی‌ها به صورت املاک، اوراق بهادار (معادل مدرن کالا) و پول نقد، بتوان بازدهی در حد مطلوب کسب کرد. از طرف دیگر، نمودارهای دایره‌ای مرسوم که برای نمایش وضعیت سبدهای کم، متوسط و پُر ریسک به کار می‌روند، بسیار واضح بوده و احتمالاً مشکلی در بازدهی این رویکرد سرمایه گذاری، در آن‌ها مشاهده نمی‌شود. حتی خود هری مارکوویتز که به خاطر مدل‌های بهینه سازی که ارائه کرده، جایزه نوبل اقتصاد را برنده شد نیز، سرمایه خودش را بطور مساوی در سهام و اوراق قرضه سرمایه گذاری می‌کند. بدیهی است که، او فقط بر اساس دلایل روانشناسی چنین استراتژی سرمایه گذاری را در پیش گرفته است. واضح و روشن بود که، مارکوویتز بر اساس تئوری‌های برگزیده خودش سرمایه گذاری نکرده بود و از این بابت خرسند به نظر می‌آمد.

نشانه‌ها و شرایط ساده نگری

به منظور بررسی دقیق‌تر ویژگی‌های این استراتژی تخصیص دارایی، در ادامه به ذکر مثال‌های دیگری می‌پردازیم. مارتین وبر، استاد مالی و بانکی آلمانی بیان می‌کند؛ گونه‌های مختلفی از مدل‌های ساده وجود دارند که، عملکرد برخی از آن‌ها نسبت به سایرین بهتر است. در مقابل پروفسور شلومو بنارتزی از دانشگاه کالیفرنیا، دیدگاه متفاوتی دارد. از نظر او سرمایه گذارانی که بیش از حد بر سادگی تمرکز دارند، به شدت تحت تأثیر چیزهایی قرار می‌گیرند که، توسط دیگران به آن‌ها ارائه می‌شود. به همین دلیل، اگر آن‌ها به یک کارگزاری بورس مراجعه نمایند، ممکن است پس از خرید تعداد زیادی سهام متفرقه از آنجا خارج شوند و یا اگر با یک متخصص اوراق قرضه مواجه شوند، احتمالاً با حجم فوق ‌العاده بالایی اوراق بدهی خریداری کنند. علاوه بر این در بازار بورس، سهام مختلفی با ارزش بازار کم یا زیاد، سطح کیفی و اعتباری متفاوت و… وجود دارند که، هرگونه تعصب نسبت به آن‌ها می‌تواند، به فاجعه‌ای بزرگ یا حداقل استراتژی متنوع سازی سبد یک سبد سرمایه گذاری با کارایی کمتر از سطح مطلوب منتهی شود. در همین راستا ممکن است، مفهوم سادگی به معنای نادرستی تعبیر شود. ساده نگری به معنای ناآگاهی و زودباوری، به احتمال بسیار زیاد به مشکلات عدیده‌ای منجر خواهد شد. با این حال، اگر افراد غیر حرفه‌ای و نا‌آشنا با مدل سازی فنی پیچیده، استراتژی ساده نگری را بر اساس مفهوم واقعی آن، یعنی رویکردی معقول و منطقی در پیش بگیرند، هیچ دلیل موجهی برای شکست آن وجود ندارد. به عبارت دیگر، موضوع قابل بحث در این زمینه، دیدگاه منفی و به ‌کار ‌بردن تعابیر تحقیر آمیز در مورد مفهوم سادگی است.

پیچیدگی هم راهگشا نیست!

استراتژی پیچیده و استفاده از مدل‌های خاص و پیشرفته، لزوماً منجر به موفقیت در سرمایه گذاری نمی‌شوند. پیچیدگی در ذات بازارهای مالی است و این موضوع به قدری روشن است که، فعل و انفعالات مبهم آن، به ندرت موجب شگفتی فعالان این بازار می‌شود. در واقع ترکیب اقتصاد، سیاست و عوامل انسانی، وحشتناک است. متغیرهایی در بازار بورس وجود دارند، که لزوماً همه آن‌ها نمی‌توانند بطور کامل و مؤثر در یک مدل ریاضی گنجانده شوند. مدل‌های پیچیده فنی، همیشه در معرض خطر شوک‌های غیر قابل پیش بینی یا ترکیبی از چنین عواملی قرار دارند. دکتر ویکتور دمیگول و همکارانش معتقدند که، روش‌های پیچیده بطور جدی به واسطه مسائل محاسباتی محدود می‌شوند. از نظر آماری اثبات شده است که، بازده مورد انتظار از دارایی‌ها مجهول است و پیش بینی دقیق آن‌ها، منجر به خطاهای محاسباتی بزرگی می‌شوند. در نتیجه سبد سرمایه گذاری که، بر اساس معیارهای منطقی تشکیل شده و به صورت منظم و دوره‌ای مورد ارزیابی قرار گیرد؛ همچنین بر مبنای شرایط جاری بازار مجدداً متعادل سازی شود، نه تنها از منظر عقلی قابل درک است، بلکه می‌تواند از برخی مدل‌های فنی که به واسطه پیچیدگی و ابهام خود محدود شده‌اند نیز، عملکرد بهتری داشته باشد. در واقع زمانی که امکان گنجاندن تمام متغیرهای ضروری در مدل وجود نداشته باشد و یا این استراتژی حین وقوع تغییر در شرایط بازار، نتواند خود را به اندازه کافی با اوضاع جدید وفق دهد، مدل‌های پیچیده عملکرد مناسبی از خود به نمایش نمی‌گذراند. همچنین فارغ از مبحث تنوع در نوع دارایی‌ها، همگان می‌دانند که، یک سبد دارایی باید خودش به صورت ذاتی متنوع باشد. در این زمینه طرفداران رویکرد متنوع سازی ساده بیان می‌کنند داشتن بیش از ۱۵ سهم در یک سبد، لزوماً منجر به افزایش کارایی سرمایه گذاری نخواهد شد. بنابراین یک سبد سهام بسیار متنوع، ممکن است اثرات نامطلوب غیر منتظره‌ای در پی داشته باشد.

کلام پایانی

تنها موضوعی که همگان با آن موافق هستند این است که، متنوع سازی یک اصل کاملاً ضروری است. اما فواید مدل سازی پیچیده ریاضی، نامشخص است و بسیاری از سرمایه گذاران حتی نحوه عملکرد آن‌ها را نیز نمی‌دانند. اگرچه مدل‌های کامپیوتری می‌توانند بسیار موثر به نظر برسند اما، ریسک نقص علمی همیشه وجود دارد. هرچند بازدهی خوب برخی از این مدل‎‌ها قابل انکار نیست ولی، لزوماً همه آن‌ها بهتر از روش‌های ساده عمل نمی‌کنند. ضرب المثل قدیمی “استراتژی متنوع سازی سبد به آن چیزی که می‌شناسید و درک می‌کنید، بچسبید!” در واقع به سرمایه گذاری در ابزار مالی که عمیقاً آن را متوجه می‌شویم و رویکرد تخصیص دارایی ساده، اشاره می‌نماید.

تخصیص دارایی و متنوع سازی در سرمایه گذاری به چه معناست؟

وقتی صحبت از پول می شود همیشه خطر وجود دارد. هرگونه سرمایه گذاری می تواند ضرر داشته باشد و نگه داشتن پول پیش خودمان نیز به دلیل تورم بسیار فرسایشی است. ریسک را نمی توان از بین برد اما می توان آن را به گونه ای تنظیم کرد تا با اهداف خاص سرمایه گذاری یک فرد مطابقت داشته باشد. تخصیص دارایی و متنوع سازی (Diversification) مفاهیمی هستند که در تعیین پارامترهای ریسک نقش اساسی دارند.

حتی اگر تازه وارد سرمایه گذاری شده باشید، احتمالا با اصول آنها آشنا هستید چرا که این اصول هزاران سال وجود داشته اند. این مقاله مروری بر چیستی و نحوه ارتباط آنها با استراتژی های مدرن مدیریت پول است.

تخصیص دارایی و متنوع سازی چیست؟

اصطلاحات تخصیص دارایی و متنوع سازی غالبا به صورت متقابل مورد استفاده قرار می گیرند. با این وجود آنها به جنبه های متفاوت مدیریت ریسک اشاره می کنند. تخصیص دارایی برای توصیف نوعی استراتژی مدیریت پول استفاده می شود که به تشریح چگونگی توزیع سرمایه بین طبقات دارایی در یک پورتفولیوی سرمایه گذاری می پردازد. از سوی دیگر متنوع سازی، تخصیص سرمایه را در آن دسته از دارایی ها توصیف کند.

هدف اصلی این استراتژی ها به حداکثر رساندن بازده مورد انتظار و در عین حال به حداقل رساندن ریسک بالقوه است. به طور معمول این استراتژی ها شامل تعیین زمان سرمایه گذاری سرمایه گذار، تحمل ریسک و گاهی در نظر گرفتن شرایط گسترده تر اقتصادی است.

به بیان ساده تر ایده اصلی استراتژی های تخصیص دارایی و متنوع سازی باعث می شود تا تمام تخم مرغ های شما در یک سبد قرار نگیرند. ترکیب انواع دارایی و دارایی هایی که با هم ارتباط ندارند موثرترین روش برای ایجاد یک پورتفولیوی متعادل است.

آنچه ترکیب این دو استراتژی با هم را قدرتمند می کند، این است که ریسک نه فقط بین طبقات دارایی مختلف، بلکه درون آن دسته از دارایی ها توزیع می شود. حتی برخی از کارشناسان امور مالی معتقدند که تعیین استراتژی تخصیص دارایی مهمتر از انتخاب سرمایه گذاری های فردی است.

تئوری پورتفولیوی مدرن

تئوری پورتفولیوی مدرن(MPT) چارچوبی است که این قوانین را از طریق یک مدل ریاضی فرموله می کند. این مدل اولین بار در مقاله ای توسط هری مارکوویچ(Harry Markowitz) در ۱۹۵۲ منتشر شد که بعد برای آن جایزه نوبل اقتصاد را به ارمغان آورد.

طبقه بندی دارایی های اصلی متفاوت حرکت می کنند. شرایط بازار که باعث می شود یک کلاس دارایی خاص عملکرد خوبی داشته باشد، ممکن است باعث شود طبقه دارایی دیگری عملکرد ضعیفی داشته باشد. فرض اصلی این است که اگر یک طبقه دارایی تحت تاثیر قرار گیرد، می توان ضرر را توسط یک دارایی دیگر که به خوبی عمل می کند، متعادل کرد.

MPT می گوید که با ترکیب دارایی از طبقات دارایی های غیر مرتبط، می توان نوسانات پورتفولیو ها را کاهش داد. این موضوع همچنین باید عملکرد تنظیم شده ریسک را افزایش دهد، به این معنی که یک پورتفولیو با همان ریسک بازده بهتری خواهد داشت. همچنین فرض می کند که اگر دو پورتفولیو بازده یکسان ارائه دهند، هر سرمایه گذار منطقی پرتفولیوی با ریسک کمتر را ترجیح می دهد.

به بیان ساده تر، MPT می گوید كه تركیب دارایی ها در پورتفولیویی که با هم ارتباط ندارند بسیار موثر است.

انواع طبقه دارایی و استراتژی های تخصیص دارایی

در چارچوب تخصیص دارایی معمول، طبقه های دارایی را می توان به روش زیر طبقه بندی کرد:

• دارایی های سنتی: سهام، اوراق قرضه و پول نقد.
• دارایی های جایگزین: املاک، کالاها، اوراق مشتقه، محصولات بیمه، دارایی شخصی و البتع دارایی های کریپتویی.

به طور کلی دو نوع استراتژی تخصیص دارایی وجود دارد که هر دو از فرضیات بیان شده در MPT استفاده می کنند: تخصصی دارایی استراتژیک و تخصیص دارایی تاکتیکال.

تخصیص دارایی استراتژیک یک رویکرد سنتی است که بیشتر برای یک سبک سرمایه گذاری غیر فعال مناسب است. پورتفولیوهای مبتنی بر این استراتژی تنها در صورت تغییر تخصیص های مورد نظر بر اساس تغییر در افق زمانی سرمایه گذار یا پروفایل ریسک، تعادل مجدد پیدا می کنند.

تخصیص دارایی تاکتیکال برای سبک های سرمایه گذاری فعال مناسب تر است. این استراتژی به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا روی پورتفولیویی با دارایی هایی که بهتر از حرکت بازار عمل می کنند، تمرکز کنند. این استراتژی فرض می گیرد که اگر یک بخش از بازار بهتر عمل کند، ممکن است در یک دوره طولانی تر آن را ادامه دهد. از آنجا که به همان نسبت مبتنی بر اصولی است که در MPT بیان شده است، می تواند تا حدودی متنوع سازی را نیز فراهم کند.

شایان ذکر است که دارایی ها برای ایجاد متنوع سازی در جهت سودآوری، نباید کاملا نا همبسته یا به طور معکوس همبسته باشند. فقط مستلزم آن است که کاملا همبسته نباشند.

اعمال تخصیص دارایی و متنوع سازی در یک پورتفولیو

بگذارید این اصول را با یک پورتفولیوی نمونه نشان دهیم. یک استراتژی تخصیص دارایی تعیین می کند که پورتفولیو باید تخصیص دارایی زیر را بین طبقه های دارایی مختلف داشته باشد:

• ۴۰ درصد در سهام سرمایه گذاری شده است
• ۳۰ درصد در اوراق قرضه
• ۲۰ درصد در دارایی های دیجیتال
• ۱۰ درصد در پول نقد

یک استراتژی متنوع سازی می گوید که از بین ۲۰ درصد سرمایه گذاری در دارایی های دیجیتال:

• ۷۰ درصد باید به بیت کوین تخصیص داده شود.
• ۱۵ درصد به دارایی هایی با ارزش بازار زیاد.
• ۱۰ درصد به دارایی هایی با ارزش بازار متوسط.
• ۵ درصد به دارایی هایی با ارزش بازار کم.

هنگامی که تخصیص دارایی تثبیت شد، عملکرد پورتفولیو باید مرتبا رصد شده و مورد بررسی قرار گیرد. اگر تخصیص ها تغییر کند، ممکن است زمان لازم برای تعدیل مجدد باشد یعنی خرید و فروش دارایی ها برای تنظیم پورتفولیو به بخش های مورد نظر برگردد. این به طور کلی شامل فروش دارایی های با بهترین عملکرد و خرید آنهایی با عملکرد ضعیف است. البته انتخاب دارایی ها کاملا به استراتژی و اهداف فردی سرمایه گذاری بستگی دارد.

دارایی های کریپتویی میان پر ریسک ترین طبقه های دارایی قرار دارند. این پورتفولیو بسیار پر ریسک تلقی می شود؛ زیرا بخش قابل توجهی از آن به دارایی های کریپتویی اختصاص دارد. یک سرمایه گذار ریسک ناپذیرتر احتمالا بیشتر پورتفولیو را به اوراق بهادار اختصاص دهد زیرا یک طبقه دارایی با ریسک کمتر است.

متنوع سازی در پورتوفولیوی دارایی های کریپتویی

از آنجا که مبانی اصلی این روشها به صورت تئوری برای یک پورتفولیوی دارایی کریپتویی اعمال می شود، باید آنها را با احتیاط استفاده کنید. بازار ارز دیجیتال به حرکات قیمت بیت کوین ارتباط زیادی دارد. این موضوع باعث می شود که متنوع سازی، کاری غیرمنطقی باشد: چگونه می توان یک سبد دارایی های غیرمرتبط را از سبد دارایی های مرتبط ایجاد کرد؟

در بعضی مواقع ممکن است آلتکوین های خاص همبستگی کمی با بیت کوین نشان دهند و تریدرهای با دقت می توانند از این مزیت استفاده کنند. با این وجود این استتراتژی ها معمولاً به اندازه استراتژی های مشابه که در بازارهای سنتی کاربرد دارند، دوام ندارند.

می توان فرض کرد که به محض رشد بازار رویکردی منظم تر برای متنوع سازی در یک پورتفولیو عملی می شود. بدون شک بازار راه زیادی آن مرحله در پیش دارد.

مشکلات تخصیص دارایی

هرچند که بدون شک تکنیک قدرتمندی است اما بعضی از استراتژی های تخصیص دارایی ممکن است برای سرمایه گذاران و پورتفولیو ها خاص مناسب نباشد.

تدوین یک برنامه می تواند نسبتا ساده باشد؛ اما مهمترین کلید استراتژی تخصیص دارایی خوب، اجرای آن است. اگر سرمایه گذار نتواند تعصبات خود را کنار بگذارد، اثربخشی پورتفولیو کم می شود.

مشکل بالقوه دیگر ناشی از دشواری تخمین تحمل ریسک سرمایه گذار از قبل است. هنگامی که نتایج بعد از یک دوره معین شروع می شود، سرمایه گذار متوجه می شود که ریسک کمتری (یا حتی بیشتر) را می خواهند.

صحبت پایانی

تخصیص دارایی و متنوع سازی مفاهیم فاندامنتال مدیریت ریسک هستند که هزاران سال وجود داشته اند. آنها همچنین یکی از مفاهیم کلیدی تئوری استراتژی های مدیریت پورتفولیوی مدرن هستند.

هدف اصلی تدوین استراتژی تخصیص دارایی، به حداکثر رساندن بازده مورد انتظار و در عین حال به حداقل رساندن ریسک است. توزیع ریسک میان طبقه های دارایی بازدهی پورتفولیو را افزایش می دهد.

از آنجا که بازارها بسیار به بیت کوین مرتبط هستند، باید در اعمال استراتژی های تخصیص دارایی به پورتفولیوهای دارایی های کریپتویی با احتیاط عمل کرد.

سبد ارز دیجیتال چیست؟ ساخت و مدیریت پرتفوی ارز دیجیتال

در زندگی فراز و نشیب‌های فراوانی وجود دارد و همین نوسانات می‌تواند موجب نابودی هر چیزی که ساخته‌ایم شود. منطق حکم می‌کند که هر فردی در زندگی خود با استفاده از رویکردهای حفاظتی ضمن مواجه با خطرات احتمالی، اقدامات مناسبی را برای کاهش و جبران زیان داشته باشد. استفاده از سبد ارز دیجیتال یکی از پارامترهای مهم سرمایه گذاری در کریپتو تلقی می‌شود. بازارهای مالی از این قاعده مستثنی نیستند و همان‌طور که دیگر دارایی‌های خود را در برابر حوادث گوناگون بیمه می‌کنیم، باید رویکردی مشابه آن را برای ارزهای دیجیتال خود داشته باشیم.

سبد دارائی ارز دیجیتال با متنوع‌سازی دارایی‌های سنتی و دیگر بازارها تفاوت زیادی دارد. با ایجاد یک سبد دارایی دیجیتال به همراه استراتژی سرمایه‌گذاری می‌توانیم به‌راحتی با چالش‌های موجود در بازار مواجه کنیم و ریسک‌های خود را به حداقل برسانیم. اما چگونه می‌توانیم یک سبد ارز دیجیتال با بازدهی بالا را بسازیم؟ ساخت پرتفوی ارز دیجیتال و مدیریت درست آن یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های سرمایه‌گذاران حوزه کریپتو است که در این مطلب قصد داریم اصول ایجاد یک پرتفوی مؤثر را آموزش دهیم. با والکس همراه شوید.

پرتفوی ارز دیجیتال چیست؟

پرتفوی ارز دیجیتال، شامل تعدادی از دارایی دیجیتالی می‌شود که یک سرمایه‌گذار و یا معامله‌گر سرمایه خود را به آن اختصاص می‌دهد. بهترین سبد ارز دیجیتال شامل تنوعی از دارایی‌های مختلف از جمله ارزهای معتبر بازار، توکن‌ها و یا شت کوین‌ها می‌شود. یکی از مفاهیم کلیدی در مدیریت سبد دارایی، تنوع بخشیدن است که موجب کاهش ریسک سرمایه‌گذاری می‌شود. هدف از ایجاد این سبد، به حداقل رساندن بازده با سرمایه‌گذاری در حوزه‌های مختلف است که هر کدام واکنش‌های مختلفی به یک رویداد دارند. راه‌های زیادی برای ایجاد تنوع و ساخت یک پرتفوی ارز دیجیتال وجود دارد که نحوه انجام آن به ما بستگی دارد. اهداف ما برای آینده، میزان ریسک‌پذیری و شخصیت ما عواملی هستند که در تصمیم‌گیری جهت چگونگی ساختن یک پرتفوی ارز دیجیتال نقش دارند.

شروع سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال معمولا با خرید ارزهای دیجیتال برتر بازار یعنی بیت کوین و اتریوم که مارکت کپ بیشتری دارند شروع می‌شود. اما پس از آن برخی از معامله‌گران به سراغ ارزهای دیجیتالی می‌روند که حجم بازار بیشتری دارند و یا ترجیح می‌دهند روی شت کوین‌ها که رشدهای نجومی دارند سرمایه‌گذاری کنند. بهتر است با تحقیق درباره تمای دارایی‌های دیجیتال یک سبد ارز دیجیتال تشکیل دهیم که ریسک کمتری داشته باشد تا بتوانیم احتمال موفقیت خود را بیشتر کنیم.

برای راحت‌تر شدن مدیریت پرتفوی ارز دیجیتال می‌توانیم از پلتفرم‌های مدیریت سبد دارایی مختلف استفاده کنیم و یا معاملات خود را در یک فایل اکسل ذخیره کنیم. برخی از این پلتفرم‌ها به کیف پول شخصی و صرافی متصل می‌شوند و روند کار را راحت‌تر می‌کنند.

منظور از متنوع سازی سبد سرمایه‌گذاری چیست؟

از اصطلاح متنوع‌سازی سبد سرمایه‌گذاری در تمامی بازارهای مالی به کار برده می‌شود و به تخصیص دارایی به سرمایه‌گذاری در گروه‌های مختلف دارایی مانند ارزهای دیجیتال، بازار بورس، اوراق قرضه و فلزات گران‌بها اشاره دارد. به بیانی ساده‌تر متنوع‌سازی به توزیع وجوه سرمایه‌گذاری ما در دارایی‌های با ارزش اشاره دارد. برای مثال، می‌توانیم با سرمایه‌گذاری در صنایع مختلفی مانند کشاورزی، بورس، املاک و مستغلات و یا حوزه فناوری اطلاعات به سبد سرمایه‌گذاری خود تنوع ببخشیم. استفاده از این استراتژی‌ها میزان ریسک سرمایه‌گذاری ما را کاهش می‌دهد.

ارزهای دیجیتال نیز یک کلاس دارایی واحد به شمار می‌روند. ما می‌توانیم با خرید ارزهای دیجیتال، توکن‌ها و یا استیبل کوین‌ها که هر کدام اهداف و کاربرد متفاوتی دارند، سبد سرمایه‌گذاری خود را متنوع کنیم.

داشتن سبد ارز دیجیتال چه اهمیتی دارد؟

برخی از کارشناسان حوزه ارز دیجیتال معتقدند که سبد سرمایه‌گذاری ارز دیجیتال باید متنوع باشد. در حالی که متنوع‌سازی سبد دارایی یک استاندارد برای سرمایه‌گذاری است اما توزیع دارایی مانند دارایی‌های مختلف مزایا و معایبی را به همراه دارد. استفاده از این استراتژی، ریسک کلی روی پرتفوی را کاهش می‌دهد. در این میان ضررهای یک دارایی می‌تواند با سود یک دارایی دیگر جبران شود و موقعیت ما را ثابت نگه دارد. استفاده از سبد ارز دیجیتال فرصت‌های زیادی برای کسب سود در اختیار ما قرار می‌دهد. اما این نکته را نباید فراموش کنیم که ما همیشه در تمامی سرمایه‌گذاری‌ها برنده نخواهیم بود، اما با تخصیص و تنوع مناسب دارایی، در طولانی‌مدت برآیند سبد دارایی ما مثبت خواهد بود.

چگونه بهترین سبد سرمایه‌گذاری ارز دیجیتال را بسازیم؟

اکنون که با مزایای ایجاد یک سبد ارز دیجیتال آشنا شده‌ایم وقت آن است که درباره ارزهای دیجیتال مختلف تحقیق کنیم و بهترین‌ها را به سبد خود اضافه کنیم. در ادامه برخی از شاخص‌هایی معرفی می‌کنیم که برای سنجیدن پتانسیل رمزارزها در طولانی‌مدت به آن نیاز داریم و با درنظرگرفتن آنها می‌توانیم بهترین سبد دارایی دیجیتالی را بسازیم.

1. بررسی ارزش بازار ارز دیجیتال: سهم زیاد ارزش بازار یک ارز دیجیتال نسبت به کل دارایی‌های کریپتو نشانه تسلط بر بازار است. برای مثال، سهم بازار بیت کوین حدود ۴۰ درصد از کل ارزش بازار رمز ارزها است. پروژه‌هایی که ارزش بازار خیلی کم مثلاً چند ده میلیون دلار دارند به‌راحتی تحت تأثیر عوامل مختلف در بازار قرار می‌گیرند.
2. کاربرد ارز دیجیتال: در انتخاب رمز ارزها باید به کاربرد و هدف آنها در سال‌های آینده دقت کنیم. ملکه دنیای ارزهای دیجیتال اتریوم، نمونه‌ای از این کاربرد است. اکوسیستم اتریوم به‌گونه‌ای طراحی شده که به پروژه‌های غیرمتمرکز اجازه می‌دهد تا در بستر بلاک چین آن ساخته شوند.
3. حجم معاملات و تراکنش‌های روزانه: برای اینکه بفهمیم یک ارز دیجیتال برای قرارگرفتن در سبد ارز دیجیتال مناسب است می‌توانیم تعداد تراکنش‌ها و حجم معاملات روزانه آن را بررسی کنیم.
4. توسعه مداوم: چنانچه فناوری پشت یک رمزارز، مناسب هدف آن نباشد، این احتمال وجود دارد که در طولانی‌مدت شکست بخورد.
5. اخبار و احساسات بازار: برخی از انواع ارز رمزارزها مانند دوج‌کوین به روش بازاریابی توانستند جایگاه خوبی را میان ارزهای دیجیتال کسب کنند و به محبوبیت برسند. به همین دلیل بهتر است با دنبال‌کردن اخبار مربوط به رمزارزها همیشه به‌روز باشیم و احساسات بازار را زیر نظر بگیریم.

نحوه متنوع سازی سبد دارائی ارز دیجیتال

هر سرمایه‌گذار یا معامله‌گر ارز دیجیتال نظرت و استراتژی مخصوص خود را در مورد ایجاد سبد ارز دیجیتال دارد و اما برخی قوانین مهم وجود دارد که تقریباً تمام آنها استفاده می‌کنند که عبارت‌اند از:

• پرتفوی ارز دیجیتال خود را با دارایی‌های دیجیتال ریسک بالا، متوسط و کم باید بسازیم و وزن‌های مناسبی را به هر دارایی اختصاص دهیم. سبد ارز دیجیتالی که بیشتر دارایی‌های آن ریسک بالایی دارند ممکن است در کوتاه‌مدت سود خوبی به ما دهد اما ممکن است ضررهای زیادی نیز متحول شویم. میزان ریسک‌پذیری ما تعیین می‌کند که چه نوع سرمایه‌گذاری مناسب‌تر است.
• بهتر است بخشی از سرمایه خود را به استیبل کوین‌ها اختصاص دهیم زیرا این کوین‌ها به تأمین نقدینگی پرتفوی ما کمک می‌کنند.
• بازار کریپتو ثبات ندارد و تصمیمات ما در کوتاه‌مدت و با شرایط فعلی باید تغییر کند؛ بنابراین باید به‌صورت دوره‌ای سبد دارایی ارز دیجیتال خود را متعادل‌سازی کنیم.
• اگر به‌تازگی از یک دارایی سود خیلی خوبی به دست آورده‌ایم، تخصیص دادن سرمایه دوباره به این دارایی اصلاً فکر خوبی نیست و بهتر است همیشه برای جلوگیری از نامتعادل شدن سبد ارز دیجیتال، رمز ارزهای آماده برای خرید داشته باشیم.

بهترین سبد چینی ارز دیجیتال

سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال می‌تواند برای ما فوق‌العاده سودآور باشد و از نظر تاریخی، ارزهای دیجیتال ظرفیت و پتانسیل بالایی را از خود نشان داده‌اند که با هیچ دارایی و بازار دیگری قابل قیاس نیست. دنیای ارزهای دیجیتال سرشار از فرصت‌ها و امکانات متنوع برای سرمایه‌گذاری است اما ریسک‌های موجود در این بازار را نباید دست‌کم بگیریم. با تقسیم سرمایه خود و تخصیص آن به موضوعات مختلف مانند کوین‌ها، حوزه دیفای (DeFi)، میانگین‌گیری هزینه دلاری با تحلیل‌های درون زنجیره‌ای تا حد امکان می‌توانیم ریسک سبد دارایی ارز دیجیتال خود را کاهش دهیم.

به طور کلی، در بازارهای مالی مانند ارز دیجیتال سود بیشتر با ریسک زیاد همراه است اما با استفاده از راهکارهای پوششی می‌توانیم ریسک کمتر و سودآوری بیشتری داشته باشیم. آیا شما از سبد سرمایه‌گذاری ارز دیجیتال استفاده می‌کنید؟ چگونه ریسک معاملات خود را کاهش می‌دهید؟

سوالات متداول

این سبد شامل ارزهای دیجیتال برتر بازار با پروژه‌های قوی می‌شود که سرمایه‌گذاران دارایی خود را به آن اختصاص می‌دهند.

برای کاهش ریسک سرمایه‌گذاری و افزایش سود در بازار کریپتو ایجاد یک سبد ارز دیجیتال ضروری است.