شاخص CPI چیست؟

برای مطالعه مقاله اظهارنامه مالیات بر ارزش افزوده چیست و تا چه زمانی باید ارسال شود، بر روی این لینک کلیک نمایید.

شاخص بهای مصرف کننده چیست؟

جمع آوری قیمت خرده فروشی کالاها و خدمات مورد مصرف خانوارها به منظور محاسبه شاخص قیمت کالا و خدمات مصرفی خانوارها (CPI) انجام می‌گیرد.

به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، جمع آوری قیمت خرده فروشی کالاها و خدمات مورد مصرف خانوارها به منظور محاسبه شاخص قیمت کالا و خدمات مصرفی خانوارها (CPI) انجام می‌گیرد.

شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی معیار سنجش تغییرات قیمت کالاها و خدماتی است که به مصرف خانوارها می‌رسد و مهمترین ابزار اندازه‌گیری میزان تورم قیمت‌ها در اقتصاد کشور می‌باشد، این کالاها و خدمات، علاوه بر پوشش اقلام مصرفی، مهمترین اقلام غیرمصرفی سبد هزینه خانوار را نیز در بر می‌گیرد.

CPIکاربردهای گوناگونی از جمله در برآورد قدرت خرید پول کشور، اندازه گیری روند درآمد و هزینه واقعی خانوارها، تعدیل مزد و حقوق‌ها، برآورد حساب‌های ملی به قیمت ثابت و ….را دارد.

اجرای برنامه‌های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی توسط دولت و گسترش فعالیت سازمان‌های تحقیقاتی و پژوهشی در کشور، نیاز شدید برنامه‌ریزان و پژوهشگران را به ابزارهای ارزیابی و برنامه ریزی پدید آورده و شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی به عنوان یکی از ابزارهای مورد لزوم شناسایی، برنامه ریزی و ارزیابی مسائل اقتصادی کشور اهمیت روزافزونی را پیدا نموده است.

آموزش فاندامنتال ، شاخص بهای مصرف کننده و تولید کننده

در مقالات قبلی توضیحاتی در رابطه با کلیات تحلیل فاندامنتال یا همان تحلیل بنیادی منتشر کردیم ولی در این پست میخواهیم در مورد یکی از اخبار مهم که برای هر جفت ارز منتشر میشود را آموزش دهیم .

شاخص بهای مصرف کننده (cpi) و شاخص بهای تولید کننده (ppi) ، شاخص هایی برای تعیین میزان تورم هستند که که نشان دهنده این موضوع هستند که عبارتند از :

قیمت کالا ها و خدمات در حال افزایش هستند ( تورم )

یا قیمت ها در حال کاهش هستند ( تورم زیر صفر یا تورم در حال سقوط اما همچنان بالای صفر )

و یا قیمت ها بدون هیچ تغییری ادامه می دهند ( تورم صفر )

همانطور که نام شاخص ها نشان می دهند ، شاخص بهای مصرف کننده معیار بها را از طرف مصرف کننده مشخص می کند و شاخص بهای تولید کننده معیار را از طرف تولید کننده نشان می دهد .

ارقام ارائه شده توسط این شاخص ها به طور گسترده ، اغلب توسط بانک های مرکزی برای تعیین روند سیاست های مالی مورد استفاده قرار می گیرند و می توان گفت که تقریبا بر تمام بازارهای معاملاتی تاثیر عمده ای دارند .

حال همراه ما باشید تا نگاهی به جنبه تورم در این شاخص ها داشته باشیم و شاهد این باشیم که این اطلاعات چگونه تفسیر می شوند .

زمانی که قیمت ها در حال افزایش یا به طور مستمر در بالای سطح صفر قرار دارند ، به این حالت تورم گفته می شود .

یا به زمان عامیانه قیمت ها هر سال بالا می روند .

اعتقاد اقتصادی که درباره تورم وجود دارد این است که با ایجاد مشاغل و خدمات می توان نرخ تورم را پایین و پایدار نگه داشت و همچنین اقتصاد را در برابر رکود های اقتصادی ایمن نگه داشت .

بانک های مرکزی سعی می کنند که با پایین آوردن نرخ بهره ، تورم را کنترل کنند . اگر نرخ تورم زیر ۲ درصد برسد اغلب مشاغل و مصرف کنندگان بر این باورند که با گرفتن وام و استفاده از آن برای خرید اجناس ، موتور اقتصاد را در جامعه به راه می اندازند .

اما بالعکس این موضوع زمانی اتفاق می افتد که نرخ تورم بالای ۳ درصد باشد که در این حالت با افزایش نرخ بهره ، این مشاغل و مصرف کنندگان پول خود را پس انداز و در بانک نگه دارند .

اگر تورم خیلی کم باشد اما باز هم بالای صفر قرار داشته باشد تورم منفی اتفاق می افتد .

چنین اتفاقی را می توان مانند وضعیتی که برای ژاپن در سال های ۱۹۹۰ تا اوایل ۲۰۰۰ اتفاق افتاد و به دهه های از دست رفته مشهور است مشاهده کرد . در آن دوران تورم در سطح قابل ملاحظه ای پایین باقی ماند و کشور به توقف اقتصادی دچار شد نتوانست تولید ناخالص داخلی را در بازه زمانی طولانی به اجرا بگذارد . در تلاش برای مقابله با این موضوع ، بانک ژاپن نرخ بهره را به صفر درصد رساند تا افراد را به خرج کردن به جای پس انداز پول تشویق کند . اما در عوض بسیاری از افراد یا مشاغل به جای گرفتن وام با بهره کم برای پراخت بدهی های قبلی شان ، تصمیم گرفتند که با مقدار پول نقدی که موجود دارند به مصرف گرایی یا افزایش فعالیت تجاری شان روی بیاورند .

در سال های بعد ، ژاپن آزادسازی کمی را معرفی کرد که باعث شد به سیاست اقتصادی خود سرعت بیشتر ببخشد . این روند همراه کاهش نرخ بهره و با خرید های قطعی اوراق قرضه دولتی یا اوراق بها دار ، اساسا پول نقد بیشتری را به اقتصاد جامعه تزریق کرد .

زمان های زیادی در تاریخ وجود دارد که تورم از کنترل خارج شده و به این وضعیت تورم سرکش گفته می شود . از جمله نمونه های تاریخی این وضعیت را که قیمت ها طرز قابل توجهی افزایش داشت می توان به فرانسه در دوران انقلاب فرانسه ، جمهوری وایمار آلمان درست قبل از جنگ جهانی دوم ، روسیه پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی ، زیمباوه اواسط دهه ۲۰۰۰ و حتی ایالات متحده در طول جنگ انقلابی اشاره کرد . همانطور که در مثال ها توجه کردید ، بیشترین عامل این تورم را می توان جنگ یا درگیری یا عدم اطمینان به دولت برای حکومت بر جامعه بیان کرد . باید به این موضوع اشاره کرد که بانک ها تمام تلاش خود را برای جلوگیری از وقوع پیوستن این نوع تورم خواهند کرد . از جمله تلاش بانک ها می توان به ارزش گذاری مجدد ارز یا افزایش نرخ سود بهره تا جایی که پس انداز بیشتر از وام گرفتن سود داشته باشد ، اشاره کرد .

اگر قیمت ها در حال کاهش است می توان از اصطلاح تورم زدایی یا کاهش قیمت استفاده کرد . اگر از یک فرد عادی در خیابان بپرسید که آیا فکر می کند که کاهش قیمت ها امر مثبتی است ؟ احتمالا در اکثر مواقع جواب مثبتی را دریافت می کنید که نشانگر این موضوع است که همه افراد می خواهند اجناس مورد نظری که خواهان خرید آن هستند هر روز ارزان تر شود . البته باید گفت که این رویه برای تولید کنندگان موضوع دشوار تری است و زمانی که حاشیه تولیدی آنها برای تولید کاهش می یابد آنها نیز همچنان به دنبال راهی برای ارزانتر کردن تولیدات خود هستند و برای ادامه این رویه ، گاه به اخراج خدمه برای کاهش هزینه ها روی می آورند .

اگر افراد بیشتری شغل نداشته باشند تولیدات کمتری نیز مصرف می شود که بیش از پیش منجر به حاشیه تولید کمتر برای تولید کنندگان می شود . این اتفاق باعث وقوع شرایط پیچیده ای می شود که با گذشت زمان فقط بدتر می شود . برای مقابله با این نوع تورم بانک ها به طور شاخص CPI چیست؟ معمول سعی می کنند با کاهش نرخ بهره ، گرفتن وام‌ را به‌ امری منطقی تبدیل کنند .

در دهه نود میلادی ، ایده استفاده از این نوع تورم به عنوان هدفی از سوی بانک های مرکزی مطرح شد و حتی آلن گرینسپن رئیس بانک مرکزی ایالات متحده آمریکا تمایل به دستیابی به آن را داشت . بعد از وقایع دهه های گمشده در ژاپن ، این نوع تورم به دلیل احتمال عدم رشد اقتصادی کمتر مورد نظر قرار گرفت . بنابراین تورم پایین نزدیک به سطح ۲٪ ۳٪ به مدلی ارجح برای قرن ۲۱ تبدیل شده است .

شاخص بازار بورس چیست و چه کاربردی دارد؟

شاخص بازار بورس چیست؟ شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) و شاخص قیمت تولید کننده (PPI)، برای تعیین اینکه آیا قیمت کالا ها و خدمات در حال افزایش، کاهش یا بلا تغییر ماندن است، استفاده می شوند.

شاخص بازار بورس سعی در اندازه گیری سطح کل قیمت در بورس و در نتیجه اندازه گیری قدرت خرید واحد پول کشور دارد. از جمله مهم ترین شاخص بازار بورس، دو فاکتور شاخص قیمت مصرف کننده و شاخص قیمت تولید کننده بازار بورس می باشد. برای محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده، از میانگین قیمت کالا ها و خدمات استفاده می کنیم که تقریبا برابر با الگوی مصرف فردی است.

CPI شاخص قیمت مصرف کننده و PPI شاخص قیمت تولیدکننده را اندازه گیری می کند. این شاخص ها به طور گسترده توسط بانک های مرکزی برای تعیین روند سیاست های پولی مورد استفاده قرار می گیرد و می تواند تقریباً در کل بازار تأثیر عمده بگذارد.

شاخص قیمت مصرف کننده در مقابل شاخص قیمت تولید کننده و تفاوت آن

شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) و شاخص قیمت تولید کننده (PPI)، شاخص بازار بورس هستند.

اگرچه هر دو نوسانات قیمت کالا ها و خدمات را بررسی می کنند، اما در ترکیب مجموعه کالا ها و خدمات متفاوت هستند.

روش های کلیدی

• CPI هزینه های خدمات مربوط به مصرف کنندگان داخلی و بین المللی را برای ساکنان مناطق شهری یا کلانشهر ها ارزیابی می کند.
• PPI میانگین تغییر در قیمت فروش کل بازار داخلی کالا های خام و خدمات را اندازه گیری می کند.

شاخص قیمت مصرف کننده

کالا ها و خدمات ارزیابی شده در شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) شامل هزینه خدمات مربوط به مصرف کننده داخلی و بین المللی است که برای ساکنان مناطق شهری یا کلانشهر ها درنظر گرفته میشود.

برای مطالعه مقالات بلاکچین، اینجا را کلیک فرمایید.

ملاحظات خاص در شاخص بازار بورس

انواع قیمت های جمع آوری شده برای کالا ها و خدمات شاخص قیمت تولید کننده PPI با شاخص قیمت مصرف کننده CPI متفاوت است. PPI درآمد دریافتی توسط تولید کننده را ارزیابی می کند و مالیات فروش و مالیات غیر مستقیم را در قیمت لحاظ نمی کند، زیرا نشان دهنده درآمد تولید کننده نیست.

با این وجود، شاخص قیمت مصرف کننده CPI شامل مالیات فروش و مالیات غیر مستقیم است، زیرا این عوامل بر قیمت کالا ها یا خدمات تأثیر می گذارند که با افزایش یا کاهش قیمت فروش، مستقیماً بر مصرف کننده تأثیر می گذارد.

همچنین، شاخص قیمت مصرف کننده CPI یکی از شاخص های اقتصادی در زمینه تورم است. قیمت فروش بالاتر نشان دهنده کاهش خرید های مصرف کننده و افزایش تورم است که در نهایت منجر به تعدیل درآمد و هزینه های زندگی می شود.

شاخص قیمت تولید کننده PPI، به عنوان شاخص اصلی برای شاخص قیمت مصرف کننده CPI عمل می کند، بنابراین وقتی تولیدکنندگان با تورم ورودی مواجه می شوند، افزایش هزینه های تولید آن ها به خرده فروشان و مصرف کنندگان منتقل می شود. PPI شاخص قیمت تولید کننده همچنین به عنوان یک معیار واقعی برای تولید عمل می کند، زیرا تحت تأثیر تقاضا مصرف کننده قرار نمی گیرد.

برای مطالعه مقاله معافیت های مالیات بر درآمد املاک چگونه است، بر روی این لینک کلیک فرمایید.

وقتی قیمت ها در حال افزایش باشند، تورم نامیده می شود. اعتقاد اقتصادی فعلی این است که نرخ تورم پایین و پایدار می تواند به کاهش شدت رکود های اقتصادی کمک کند.

بانک های مرکزی سعی می کنند با کاهش نرخ بهره، تورم را در این محدوده نگه دارند.

برای مطالعه مقالات مالیات، اینجا را کلیک فرمایید.

تورم بیش از حد

زمانی که تورم کمی از کنترل خارج شود، به عنوان تورم بیش از حد تعریف می شود. مثال های تاریخی بسیاری از این وضعیت وجود دارد. مثلا فرانسه در طول انقلاب فرانسه، جمهوری آلمان ویمار درست قبل از جنگ جهانی دوم، روسیه پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، زیمبابوه در اواسط ۲۰۰۰ و حتی ایالات متحده در طول جنگ انقلابی. در بیشتر این موارد تورم موجب جنگ شده است و یا نتیجه مستقیم درگیری یا عدم اطمینان به توانایی دولت برای حکومت بوده شاخص CPI چیست؟ شاخص CPI چیست؟ است.

بانک های مرکزی سعی می کنند هر کاری از دستشان بر می آید برای جلوگیری از این اتفاق انجام دهند، از جمله ارزیابی مجدد ارز خود و یا نرخ بهره را افزایش دهند.

برای مطالعه مقاله اظهارنامه مالیات بر ارزش افزوده چیست و تا چه زمانی باید ارسال شود، بر روی این لینک کلیک نمایید.

تورم زدایی

اگر قیمت ها در حال کاهش باشند، از اصطلاح تورم استفاده می شود. اگر از یک فرد معمولی بپرسید که آیا فکر می کند کاهش قیمت ها چیز خوبی است، احتمالاً پاسخ های مثبتی دریافت خواهید کرد. چه کسی نمی خواهد قیمت چیز هایی که هر روز می خرد ارزان تر شود؟ اما تولیدکنندگان خیلی دوست ندارند.

چرا که حاشیه تولیدی آن ها برای محصولاتشان کاهش می یابد و آن ها باید راهی برای ارزان تر کردن آن پیدا کنند، در غیر این صورت با شکست مواجه میشوند. برای مقابله با تورم، بانک های مرکزی به طور معمول سعی می کنند نرخ بهره را کاهش دهند. افزایش پول موجود باعث کاهش ارزش ارز و در نتیجه ایجاد تورم از طریق عرضه می شود.

شاخص بهای مصرف‌کننده CPI (تورم) چیست ؟

شاخص بهای مصرف‌کننده (CPI) به عنوان یکی از مؤثر‌ترین شاخص‌ها برای نشان‌دادن وضعیت فعلی تورم در اقتصاد است. شاخص بهای مصرف‌‌کننده (CPI) تجزیه و تحلیلی از سطح مخارج مصرف‌‌کننده برای خرید یک مجموعه از سبد کالاها و خدمات است و بر اساس مقدار شاخص شروع از 100 ارزیابی می‌شود. اگر شاخص بهای مصرف‌‌کننده برای دوره جاری 112 باشد، نشان‌دهنده این است که در حال حاضر برای خرید سبد کالا، 12 درصد بیشتر از زمانی که شاخص 100 بود، باید پرداخت شود. با مقایسه داده‌های ماهانه شاخص تورم مصرف‌‌کننده، شما به آسانی می‌توانید تغییرات در قدرت خرید مصرف‌‌کننده از ماهی به ماه دیگر را تشخیص دهید.

شاخص بهای مصرف‌‌کننده که در یک روند صعودی از ماهی به ماه دیگر است، می‌تواند نشانه‌ای باشد از اینکه تورم در حال فرسایش قدرت خرید به سمت نقطه‌ای است تا در آن نقطه، بانک مرکزی نرخ بهره را برای محدودکردن هزینه‌ها افزایش دهد. از آنجایی که نرخ بهره بالاتر به جذاب‌ترشدن ارز برای سرمایه‌گذاران منجر می‌شود، افزایش نرخ بهره ممکن است به افزایش تقاضا برای ارز منتهی شود.

شاخص بهای مصرف‌کننده کشور آمریکا سال 2018 و پیش بینی سال 2019

شاید دوست داشته باشید

شاخص فروش خانه های نوساز آمریکا (دسامبر 2018)

مارس 6, 2019

نرخ بیکاری آمریکا ژانویه 2019

فوریه 2, 2019

تورم چیست و چگونه ایجاد میشود؟

تورم کاهش قدرت خرید یک ارز معین در طول زمان است. تخمین کمَی از میزان کاهش قدرت خرید را می توان در افزایش میانگین سطح قیمت سبدی از کالاها و خدمات منتخب در یک اقتصاد در یک دوره زمانی معین منعکس کرد. افزایش سطح عمومی قیمت‌ها، که اغلب به صورت درصد بیان می‌شود، به این معنی است که یک واحد ارز به طور موثر کمتر از دوره‌های قبل قدرت خرید دارد.

• نرخ نشان دهنده کاهش ارزش یک ارز است و در نتیجه سطح عمومی قیمت کالاها و خدمات در حال افزایش می باشد.
• گاهی اوقات به سه نوع طبقه بندی شناخته می شود: تورم تقاضا-کشش، تورم فشار-هزینه و تورم داخلی.
• رایج ترین شاخص های تورم مورد استفاده، شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) و شاخص قیمت عمده فروشی (WPI) هستند.
• تورم را می توان بسته به دیدگاه فردی و نرخ تغییر مثبت یا منفی بیان کرد.
• تورم تا حدودی می تواند برای کسانی که مالک دارایی مانند املاک و سهام هستند خوشایند باشد، چرا که ارزش دارایی های آنان افزایش می یابد.

در حالی که اندازه گیری تغییرات قیمت تک تک محصولات در طول زمان آسان است، نیازهای انسان فراتر از یک یا دو محصول می باشد. افراد برای داشتن یک زندگی راحت به مجموعه ای بزرگ و متنوع از محصولات و همچنین مجموعه ای از خدمات نیاز دارند. این موارد شامل کالاهایی مانند غلات غذایی، فلز، سوخت، خدمات آب و برق و حمل و نقل و خدماتی مانند مراقبت های بهداشتی، سرگرمی و نیروی کار هستند.

هدف تورم اندازه‌گیری تأثیر کلی تغییرات قیمت برای مجموعه متنوعی از محصولات و خدمات است و امکان نمایش یک ارزش واحد از افزایش سطح قیمت کالاها و خدمات در یک اقتصاد را در یک دوره زمانی مشخص می‌دهد.

با از دست دادن ارزش یک ارز، قیمت ها افزایش می یابد و کالاها و خدمات کمتری خریداری می شود. این از دست دادن قدرت خرید بر هزینه های عمومی زندگی برای عموم مردم تأثیر می گذارد که در نهایت منجر به کاهش رشد اقتصادی می شود. دیدگاه اجماع در میان اقتصاددانان این است که تورم پایدار زمانی رخ می دهد که رشد عرضه پول یک کشور از رشد اقتصادی پیشی بگیرد.

برای مبارزه با این امر، مرجع پولی مناسب یک کشور مانند بانک مرکزی، اقدامات لازم را برای مدیریت عرضه پول و اعتبار انجام می دهد تا تورم را در محدوده مجاز نگه دارد و اقتصاد را روان نگه دارد.

از لحاظ نظری، پول گرایی یک نظریه رایج است که رابطه بین تورم و عرضه پول یک اقتصاد را توضیح می دهد. به عنوان مثال، پس از فتح امپراتوری های آزتک و اینکا توسط اسپانیا، مقادیر زیادی طلا و به ویژه نقره به اقتصاد اسپانیا و سایر اقتصادهای اروپایی سرازیر شد. از آنجایی که عرضه پول به سرعت افزایش یافته بود، ارزش پول کاهش یافت و به افزایش سریع قیمت ها کمک کرد.

تورم چگونه ایجاد میشود؟

افزایش عرضه پول ریشه تورم است، اگرچه این می تواند از طریق مکانیسم های مختلف در اقتصاد انجام شود. عرضه پول توسط مقامات پولی می تواند با چاپ و اعطای پول بیشتر به افراد، با کاهش قانونی (کاهش ارزش) ارز قانونی، و بیشتر (به طور معمول) با وام دادن پول جدید به عنوان اعتبار حساب ذخیره افزایش یابد.این امر همچنین از طریق سیستم بانکی با خرید اوراق قرضه دولتی از بانک ها در بازار ثانویه روی می دهد.

در تمام این موارد افزایش عرضه پول، پول قدرت خرید خود را از دست می دهد. مکانیسم‌های چگونگی ایجاد تورم را می‌توان به سه نوع طبقه‌بندی کرد: تورم کششی تقاضا، شاخص CPI چیست؟ تورم فشاری هزینه، و تورم داخلی.

در تمام این موارد با افزایش عرضه پول، پول قدرت خرید خود را از دست می دهد. مکانیسم‌های چگونگی ایجاد تورم را می‌توان به سه نوع طبقه‌بندی کرد: تورم کشش-تقاضا، تورم فشار-هزینه، و تورم داخلی.

تاثیر شاخص CPI چیست؟ تقاضا-کشش

تورم کشش تقاضا زمانی اتفاق می افتد که افزایش عرضه پول و اعتبار باعث تحریک تقاضای کلی برای کالاها و خدمات در یک اقتصاد شود تا سریعتر از ظرفیت تولید اقتصاد افزایش یابد. این امر باعث افزایش تقاضا و افزایش قیمت می شود.

با پول بیشتر در دسترس افراد، احساسات مثبت مصرف کننده منجر به مخارج بالاتر می شود و این افزایش تقاضا قیمت ها را بالاتر می برد. این شکاف تقاضا-عرضه با تقاضای بالاتر و عرضه کمتر انعطاف پذیر ایجاد می کند که منجر به قیمت های بالاتر می شود.

اثر فشار-هزینه

تورم فشار-هزینه، نتیجه افزایش قیمت ها است که از طریق نهاده های فرآیند تولید عمل می کند. هنگامی که اضافات به عرضه پول و اعتبار به بازارهای کالایی یا سایر دارایی ها هدایت می شود و به ویژه هنگامی که با یک شوک اقتصادی منفی به عرضه کالاهای کلیدی همراه می شود، هزینه برای انواع کالاهای واسطه افزایش می یابد.

این پیشرفت‌ها منجر به هزینه‌های بالاتر برای تولید محصول یا خدمات نهایی می‌شود و به افزایش قیمت‌های مصرف‌کننده منجر می گردد. به عنوان مثال، زمانی که گسترش عرضه پول یک رونق سفته‌بازی در قیمت نفت ایجاد می‌کند، هزینه انرژی در انواع مصارف می‌تواند افزایش یابد و به افزایش قیمت‌های مصرف‌کننده منجر گردد، که در معیارهای مختلف تورم منعکس می‌شود.

تورم داخلی

تورم داخلی با انتظارات تطبیقی مرتبط است، این ایده که مردم انتظار دارند نرخ تورم فعلی در آینده ادامه یابد. با افزایش قیمت کالاها و خدمات، کارگران و سایرین انتظار دارند که در آینده با نرخی مشابه به افزایش قیمت خود ادامه دهند و برای حفظ استاندارد زندگی خود، خواهان هزینه یا دستمزد بیشتری هستند. افزایش دستمزد آنها منجر به قیمت تمام شده بیشتر کالاها و خدمات می شود و این مارپیچ دستمزد-قیمت همچنان ادامه می یابد. در نتیجه یک عامل، عامل دیگر را توامان القا می کند و یک سیکل معیوب ایجاد خواهد شد.

انواع شاخص قیمت

بسته به مجموعه انتخاب شده از کالاها و خدمات مورد استفاده، چندین نوع سبد کالا به عنوان شاخص قیمت محاسبه و ردیابی می شود. متداول‌ترین شاخص‌های قیمتی، شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) و شاخص قیمت عمده فروشی (WPI) هستند.

شاخص قیمت مصرف کننده

CPI معیاری است که میانگین موزون قیمت‌های سبدی از کالاها و خدمات را که از نیازهای اولیه مصرف‌کننده هستند، بررسی می‌کند. آنها شامل حمل و نقل، غذا و مراقبت های پزشکی هستند. CPI با در نظر گرفتن تغییرات قیمت برای هر کالا در سبد از پیش تعیین شده کالا و میانگین آنها بر اساس وزن نسبی آنها در کل سبد محاسبه می شود. قیمت های در نظر گرفته شده، قیمت های خرده فروشی هر کالا است که برای خرید توسط شهروندان در دسترس است.

تغییرات در CPI برای ارزیابی تغییرات قیمت مرتبط با هزینه زندگی مورد استفاده قرار می گیرد و آن را به یکی از رایج ترین آمارهای مورد استفاده برای شناسایی دوره های تورم یا کاهش تورم تبدیل می کند. در ایالات متحده، اداره آمار کار، CPI را به صورت ماهانه گزارش می کند و آن را از سال ۱۹۱۳ محاسبه کرده است.

شاخص قیمت عمده فروشی

WPI یکی دیگر از معیارهای محبوب تورم است که تغییرات قیمت کالاها را در مراحل قبل از سطح خرده فروشی اندازه گیری و ردیابی می کند. در حالی که اقلام WPI از یک کشور به کشور دیگر متفاوت است، آنها بیشتر شامل اقلام در سطح تولید کننده یا عمده فروشی هستند. به عنوان مثال، شامل قیمت پنبه برای پنبه خام، نخ پنبه، کالاهای خاکستری پنبه‌ای و لباس‌های پنبه‌ای می‌شود.

اگرچه بسیاری از کشورها و سازمان‌ها از WPI استفاده می‌کنند، بسیاری از کشورهای دیگر، از جمله ایالات متحده، از نوع مشابهی به نام شاخص قیمت تولیدکننده (PPI) استفاده می نمایند.

شاخص قیمت تولید کننده

شاخص قیمت تولید کننده خانواده ای از شاخص ها است که میانگین تغییر قیمت های فروش دریافتی تولیدکنندگان داخلی کالاها و خدمات واسطه ای را در طول زمان اندازه گیری می کند. PPI تغییرات قیمت را از دیدگاه فروشنده اندازه گیری می کند و با CPI که تغییرات قیمت را از دیدگاه خریدار اندازه گیری می کند متفاوت است.

در همه این گونه‌ها، ممکن است افزایش قیمت یک جزء (مثلاً روغن) کاهش قیمت در یک جزء دیگر (مثلاً گندم) را تا حدودی خنثی کند. به طور کلی، هر شاخص نشان دهنده میانگین تغییر قیمت وزنی برای اجزای معین است که ممکن است در سطح کل اقتصاد، بخش یا کالا اعمال شود.

فرمول اندازه گیری تورم

متغیرهای ذکر شده در بالا از شاخص های قیمت را می توان برای محاسبه ارزش تورم بین دو ماه (یا سال) خاص استفاده کرد. در حالی که بسیاری از ماشین‌حساب‌های تورم آماده در حال حاضر در درگاه‌ها و وب‌سایت‌های مالی مختلف در دسترس هستند، همیشه بهتر است از روش زیربنایی برای اطمینان از صحت با درک روشنی از محاسبات آگاه باشید.

نرخ تورم درصد = (مقدار اولیه CPI /مقدار شاخص نهایی CPI )*100

می‌خواهید بدانید قدرت خرید ۱۰۰۰۰ دلاری بین سپتامبر ۱۹۷۵ و سپتامبر ۲۰۱۸ چگونه تغییر کرده است. می‌توانید داده‌های شاخص قیمت را در پورتال‌های مختلف به صورت جدولی بیابید. از آن جدول، ارقام مربوط به CPI را برای دو ماه داده شده انتخاب کنید. برای سپتامبر ۱۹۷۵، ۵۴.۶ (مقدار CPI اولیه) و برای سپتامبر ۲۰۱۸، ۲۵۲.۴۳۹ (مقدار CPI نهایی) بوده است.

تغییر در ارزش دلار = ۴.۶۲۳۴ * ۱۰۰۰۰ دلار = ۴۶۲۳۴.۲۵ دلار

این بدان معناست که ۱۰۰۰۰ دلار در سپتامبر ۱۹۷۵ ارزش ۴۶۲۳۴.۲۵ دلار خواهد داشت. اساساً، اگر سبدی از کالاها و خدمات (همانطور که در تعریف CPI گنجانده شده است) به ارزش ۱۰۰۰۰ دلار در سال ۱۹۷۵ خریداری کرده باشید، همان سبد در سپتامبر ۲۰۱۸ برای شما ۴۶۲۳۴.۲۵ دلار هزینه خواهد داشت.

تورم خوب است یا بد؟

تورم بیش از حد به طور کلی برای یک اقتصاد بد در نظر گرفته می شود، در حالی که تورم بسیار کم نیز مضر تلقی می شود. بسیاری از اقتصاددانان از نرخ متوسط تورم کم تا متوسط، حدود ۲ درصد در سال دفاع می کنند.

به طور کلی، تورم بالاتر به پس‌اندازکنندگان آسیب می‌زند، زیرا قدرت خرید پولی را که پس‌انداز کرده‌اند از بین می‌برد. با این حال، می تواند به نفع وام گیرندگان باشد زیرا ارزش تعدیل شده با تورم بدهی های معوق آنها در طول زمان کاهش می یابد.

اثرات تورم چیست؟

تورم می تواند از طرق مختلف بر اقتصاد تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، اگر تورم باعث کاهش پول یک کشور شود، این امر می تواند با مقرون به صرفه تر کردن کالاهای خودشان در صورت قیمت گذاری بر اساس ارز کشورهای خارجی، برای صادرکنندگان مفید باشد.

از سوی دیگر، این امر می تواند با گران شدن کالاهای ساخت خارجی به واردکنندگان آسیب برساند. تورم بالاتر همچنین می‌تواند هزینه‌ کردن را تشویق کند، زیرا هدف مصرف‌کنندگان خرید سریع کالاها قبل از افزایش بیشتر قیمت‌ها است. از سوی دیگر، پس‌اندازکنندگان می‌توانند ارزش واقعی پس‌انداز خود را کاهش دهند و توانایی آن‌ها را برای خرج کردن یا سرمایه‌گذاری در آینده محدود کنند.

نمونه های شدید تورم

از آنجایی که همه ارزهای جهانی پول واقعی هستند، عرضه پول می تواند به دلایل سیاسی به سرعت افزایش یابد و در نتیجه سطح قیمت ها به سرعت افزایش یابد. معروف‌ترین مثال، تورم شدیدی است که در اوایل دهه ۱۹۲۰ به جمهوری وایمار آلمان ضربه زد. کشورهایی که در جنگ جهانی اول پیروز شده بودند از آلمان غرامت طلب کردند که نمی توانست با ارز کاغذی آلمان پرداخت شود، زیرا به دلیل استقراض دولت ارزش ضعیفی داشت. آلمان تلاش کرد اسکناس های کاغذی چاپ کند، ارز خارجی را با آنها بخرد و از آن برای پرداخت بدهی های خود استفاده کند.

این سیاست منجر به کاهش سریع ارزش مارک آلمان شد و تورم فوق العاده ایجاد گردید. مصرف کنندگان آلمانی به این چرخه واکنش نشان دادند و سعی کردند پول خود را در سریع ترین زمان ممکن خرج کنند و درک کردند که هر چه بیشتر منتظر بمانند ارزش آن کمتر و کمتر خواهد بود. پول بیشتر و بیشتری به اقتصاد سرازیر شد و ارزش آن به حدی کاهش یافت که مردم دیوارهای خود را با اسکناس‌های عملاً بی‌ارزش کاغذ کنند.

موقعیت های مشابهی در پرو در سال ۱۹۹۰ و زیمبابوه در سال های ۲۰۰۷-۲۰۰۸ رخ داده است.